Χωρίς παρόν, χωρίς μέλλον…με μόνη τους περιουσία το παρελθόν, τις αναμνήσεις από τη χώρα τους, τις στάχτες των σπιτιών τους από τις βόμβες που γκρέμισαν τα πάντα, πρόσφυγες από τη Συρία, εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα. Πρόσφυγες που μετά το ταξίδι του ξεριζωμού, με διακινητές, με κίνδυνο να βρεθούν πνιγμένοι, με μωρά στην αγκαλιά πολύ συχνά… καλούνται να αρχίσουν μια νέα ζωή, χωρίς ζωή. Καλούνται απλώς να υπάρχουν, να αναπνέουν, να περιμένουν…άγνωστο τι. Κάποιοι από αυτούς επισκέπτονται για λίγες ημέρες την Αλεξανδρούπολη, για να κάνουν την αίτηση ασύλου στην αρμόδια υπηρεσία που εδρεύει στη Νέα Χηλή. Μια από τις λίγες τέτοιες υπηρεσίες που υπάρχουν στην Ελλάδα.
Μετά από πιέσεις, από πολιτικές διαφωνίες σε τοπικό επίπεδο, από εντάσεις και πολύ συζήτηση, η λύση που βρέθηκε για την διευκόλυνση τους, είναι να έρχονται από τα κέντρα φιλοξενίας, μόνο κατόπιν ραντεβού ώστε να μην αναγκάζονται να μένουν στο δρόμο για εβδομάδες, περιμένοντας τη σειρά τους για αίτηση. Πράγματι η αλλαγή αυτή, μείωσε τις ροές και την πολυήμερη αναμονή. Δε μείωσε καθόλου όμως την ανησυχία τους για το αύριο, την ταλαιπωρία που έζησαν, ζουν και θα ζήσουν.
Συχνά, με τελευταίο περιστατικό μάλιστα χθες το βράδυ, κατασκηνώνουν για τις λίγες ημέρες (συνήθως 2-3 το πολύ) που μένουν στην Αλεξανδρούπολη, σε δημόσιους χώρους. Ακόμα και εκεί όμως κάποιοι ενοχλούνται και καλούν την αστυνομία να τους απομακρύνει. Την ίδια στιγμή όμως που κάποιοι πολίτες είτε ενοχλούνται γενικότερα από την παρουσία ξένων, είτε ανησυχούν για την εντύπωση που δίνουν στους τουρίστες οι πρόσφυγες με τις σκηνές τους σε δημόσιους χώρους, κάποιοι άλλοι θεωρούν ανθρώπινη υποχρέωση τους να βοήθησουν…
Πριν λίγο καιρό μια ομάδα προσφύγων από τη Συρία που επιθυμούσε να επιστρέψει στην Τουρκία, αφού έκλεισαν τα σύνορα προς την Ευρώπη, κατασκήνωσε σε εξωτερικό χώρο εκκλησίας στην Αλεξανδρούπολη. Πολίτες δραστηριοποιήθηκαν αμέσως και μακρυά από τη δημοσιότητα, ήρθαν σε συνεννόηση με τη Μητρόπολη για να δοθεί χώρος διανυκτέρευσης. Δεν έγιναν ούτε ανακοινώσεις ούτε προβολή του θέματος. Προς τιμήν του ο Μητροπολίτης χωρίς να δημιουργήσει θόρυβο γύρω από το ζήτημα και τάχιστα, παραχώρησε χώρο για να περάσουν τη νύχτα. Ανάμεσα στους πρόσφυγες ήταν και μικρά παιδιά. Κάποιο μάλιστα εξετάστηκε από γιατρό καθώς αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας. Οι πολίτες που ευαισθητοποιήθηκαν, πρόσφεραν ότι μπορούσαν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ρούχα, τρόφιμα και λίγα παιχνίδια για τα παιδιά. Την επόμενη ημέρα, όταν οι πρόσφυγες ετοιμάστηκαν για αναχώρηση, τακτοποίησαν τα πάντα στο χώρο και δεν δημιούργησαν κανένα πρόβλημα, λένε οι άνθρωποι που παρακολούθησαν από κοντά αυτή την ιστορία.
Σε άλλη περίπτωση πριν μερικές ημέρες, μια μητέρα 2 παιδιών από τη Συρία και ένας ακόμα πρόσφυγας, και οι δυο με καταγωγή από περιοχή κοντά στη Δαμασκό, βρέθηκαν στην Αλεξανδρούπολη εγκλωβισμένοι με 10 ευρώ στην τσέπη, και με τον ΟΣΕ να πραγματοποιεί απεργία. Θα έπρεπε να μείνουν για 2 νύχτες στην πόλη μέχρι να λήξει η απεργία για να επιστρέψουν στο κέντρο φιλοξενίας της Αθήνας από όπου τους έστειλαν εδώ για αίτηση ασύλου. Και σε αυτή την περίπτωση, τοπικός φορέας προσέφερε χώρο, χώρο εντελώς ακατάλληλο για παιδιά. Πολίτες κινητοποιήθηκαν άμεσα και προσέφεραν φαγητό ενώ έστησαν και μια μικρή επιχείρηση για μεταφορά των προσφύγων σε ξενοδοχείο ώστε τα μικρά παιδιά να μπορέσουν να ξεκουραστούν έστω για 2 νύχτες. Στην περίπτωση αυτή, τα έξοδα διαμονής στο ξενοδοχείο, τα ανέλαβε νεαρός καρκινοπαθής που βρέθηκε τυχαία να έχει σχέση με το περιστατικό αυτό.
Και η ζωή συνεχίζεται…Οι χιλιάδες πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, δεν γνωρίζουν τι ακριβώς περιμένουν. Γνωρίζουν ότι είναι σχεδόν αδύνατον να φτιάξουν τη ζωή τους σε μια χώρα ισοπεδωμένη από την οικονομική κρίση όπως η Ελλάδα, ενώ πλέον αρχίζουν και καταλαβαίνουν ότι η Ευρώπη δεν πρόκειται ποτέ να τους δεχτεί… Έχουν λοιπόν να επιλέξουν μεταξύ της επιστροφής στις στάχτες της πατρίδας τους ή παραμονή στα κέντρα φιλοξενίας μέχρι να γίνει τι…κανείς δε γνωρίζει…
Πηγή alexpoli.gr