Τους τελευταίους μήνες και μετά την υπογραφή και εφαρμογή – με τις όσες δυσκολίες και αντιπαραθέσεις- της συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία, το προσφυγικό φαίνεται να έχει πέσει χαμηλά στην ατζέντα της ειδησεογραφίας, όπως επίσης και στις προτεραιότητες των πολιτικών.
Στην Γερμανία και γενικότερα στην κεντρική Ευρώπη το προσφυγικό είχε γίνει ένα θέμα αιχμής, και πλέον όλο και λιγότεροι ασχολούνται. Το σφράγισμα του λεγόμενου Βαλκανικού Διαδρόμου έφερε και ένα τέλος στις ροές των προσφύγων από την Ελλάδα προς αυτές τις χώρες και η συμφωνία παρότι πολλοί την έχουν αποκαλέσει απάνθρωπη και παράνομη, καθώς αντιβαίνει στο διεθνές δίκαιο,φαίνεται να λειτουργεί.
Με τι κόστος όμως; Τρεις μήνες μετά, οι φόβοι αρκετών αναλυτών φαίνονται να επιβεβαιώνονται: Παρότι οι βάρκες γεμάτες πρόσφυγες έχουν σταματήσει να καταφτάνουν στα ελληνικά παράλια, η ενδοχώρα καθώς και τα νησιά έχουν μετατραπεί σε ένα τεράστιο hot spot. Ή όπως πολύ εύστοχα παρατηρούν οι New York Times, η χώρα μας έχει μετατραπεί στο δωμάτιο αναμονής των προσφύγων για την Ευρώπη.
Ένας μετανάστης από τη Μοσούλη του Ιράκ που έχει μείνει κολλημένος εδώ και μήνες στο κέντρο υποδοχής στη Μόρια της Λέσβου παρομοιάζει την κατάσταση με το τραγούδι «Hotel California», των Eagles:
«Μπορείς να μπεις, αλλά ποτέ δεν μπορείς να βγεις», λέει στον ανταποκριτή των ΝΥΤ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, αυτή τη στιγμή βρίσκονται στοιβαγμένοι στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων που έχει φτιάξει ο στρατός στην ενδοχώρα περί τους 42.000 ανθρώπους που επιζητούν άσυλο σε μία χώρα της Ευρώπης. Περιμένουν να ξεμπλοκάρουν οι διαδικασίες –που κινούνται με βασανιστικά αργούς ρυθμούς- όπως επίσης και την ενεργοποίηση των προγραμμάτων μετεγκατάστασης τα οποία ακόμα δεν έχουν τεθεί σε εφαρμογή, ή παίρνουν πρόσφυγες με το σταγονόμετρο. Ακόμη περίπου 8.000 άνθρωποι βρίσκονται διασκορπισμένοι στα νησιά, στα κέντρα που μέχρι πρότινος ονομαζόταν hot spots και πλέον δεν έχουν κάποια ονομασία.
Είναι απλά κέντρα αναμονής. Και αυτό γιατί εκεί έχουν εγκλωβιστεί όσοι βρισκόταν σε αυτά από τις 20 Μαρτίου όταν και τέθηκε σε εφαρμογή η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας για την επανεισδοχή.
Όσο για την εν λόγω συμφωνία; Λιγότεροι από 500 άνθρωποι έχουν σταλεί πίσω στην γειτονική χώρα. Αν και όπως όλα δείχνουν, η ύπαρξη της συμφωνίας επανεισδοχής από μόνη της αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για όσους θέλουν να κάνουν το ταξίδι προς τη χώρα μας. Ο λόγος, πρακτικός: Γιατί να ξοδέψει κάποιος 1000 δολάρια για να τον μεταφέρει ένας διακινητής, μόνο και μόνο για να επιστρέψει πίσω στην Τουρκία, ή ακόμα χειρότερα να «εγκλωβιστεί» σε ένα κέντρο υποδοχής στη Λέσβο ή σε ένα άλλο νησί.
Ειδικά στη Μόρια, η κατάσταση στο κέντρο υποδοχής, περιγράφεται από την ΜΚΟ Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εκπρόσωποι της οποίας επισκέφτηκαν τον Μάιο την εγκατάσταση, ως χαοτική.  Πλημμυρισμένες τουαλέτες, κακή ποιότητα φαγητού και στοιβαγμένοι πρόσφυγες συνθέτουν το σκηνικό, όπως αναφέρουν οι New York Times.
Χώρια, οι εξεγέρσεις και οι συμπλοκές μεταξύ προσφύγων διαφόρων εθνικοτήτων που έχουν μετατραπεί σε ένα συνηθισμένο φαινόμενο και κατακλύζουν συχνά τις σελίδες των ενημερωτικών ιστοσελίδων και των εφημερίδων στην Ελλάδα.
Συνολικά σε όλη την Ελλάδα, μόλις 1700 άτομα έλαβαν άσυλο προς χώρες της ΕΕ που έχουν φανεί πρόθυμες να τους υποδεχτούν. Και αυτή η αναμονή είναι που εξοργίζει, κάνει τους ανθρώπους να χάνουν την υπομονή τους και τους ωθεί σε αυτές τις πράξεις.
Με τη χώρα μας να έχει μετατραπεί στο μεγάλο hot spot της Ευρώπης και να εξαρτάται άμεσα από τις διαθέσεις της Τουρκίας η οποία ανάλογα με τις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για την άρση των περιορισμών για τη βίζα, η προσοχή στρέφεται και πάλι στη διαδρομή της Μεσογείου. Δηλαδή στις ροές από τη Λιβύη προς την Ιταλία. Και εκεί σύμφωνα με τη Frontex δεν έρχονται σύροι πρόσφυγες, αλλά μετανάστες από την Νιγηρία, την Γκάμπια και τη Σομαλία. Και μέχρι στιγμής, τουλάχιστον 3.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθεια να φτάσουν στην Ευρώπη… 
Πηγή: newpost.gr