Ποιος θα περίμενε πως μια τοποθέτηση σε ανθρώπινη βάση, για να τιμήσω αυτούς που βρεθήκανε τις πρώτες στιγμές στις Καστανιές και αντιμετώπισαν τις αρχικές τεράστιες πιέσεις, να τύχει πολιτικής εκμετάλλευσης και να γίνει βασικό αντιπολιτευτικό επιχείρημα προς εξυπηρέτηση άλλων, άσχετων με τις προθέσεις μου, επιδιώξεων. 

Τοποθετούμαι όσο πιο καθαρά μπορώ, ότι η ανάρτησή μου είχε ως σκοπό και μόνο, να μάθουμε όλοι μας, πόσο μεγάλο ήταν αυτό που πετύχαμε, όταν λίγοι συνάδελφοί μου, τις πρώτες ώρες των γεγονότων, κατάφεραν το ακατόρθωτο. 

Η εκμετάλλευσή της από το documento έγινε χωρίς την έγκρισή μου, με αυθαίρετο τρόπο και συλλογισμό. Προφανώς, δεν μπορεί ένας συνδικαλιστής να γνωρίζει το σχεδιασμό και τις ενέργειες της ΕΥΠ, ούτε βεβαίως αυτό ανάγεται στις αρμοδιότητές του, για να εκφράζεται σε επιχειρησιακό επίπεδο. Εικάζω όμως σύμφωνα με το δημοσίευμα και φέρνοντας στο μυαλό μου την περίοδο των μεγάλων μεταναστευτικών κυμάτων από τα νησιά, ότι ένα μεγάλο μέρος των υπηρετούντων το 2015 στην ΕΥΠ, συνεχίζει να υπηρετεί και σήμερα. 

Τότε όμως κανείς δεν αναφέρθηκε, ούτε ανέλυσε με το ίδιο σκεπτικό τη δράση της για την "αποτροπή" των ροών από τα νησιά. Και αναφέρομαι σ’ αυτό, επειδή εγώ δεν βρέθηκα ως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Συνοριοφυλάκων μόνο στον Έβρο από την πρώτη στιγμή.

Βρέθηκα επίσης από την πρώτη στιγμή και στα νησιά του Αιγαίου το καλοκαίρι του 2015. Την περίοδο δηλαδή που εισήλθαν στη χώρα μας περισσότεροι από 1.000.000 μετανάστες. Τότε που η συνδικαλιστική μας φωνή επιχειρήθηκε να φιμωθεί, όταν φωνάζαμε προς κάθε κατεύθυνση πως πρέπει να φυλάξουμε τα σύνορά μας με κάθε τρόπο, τότε που κάθε αναφορά μας ότι θα εισέλθουν ακραία εγκληματικά στοιχεία μέσα από τις προσφυγικές ροές -και δυστυχώς επιβεβαιωνόμασταν-, οδηγούσε σε συνδικαλιστικές διώξεις και λοιδορίες στο πρόσωπό μου. 

Βρεθήκαμε και στον καταυλισμό της Ειδομένης, κάτω από τις φωτεινές επιγραφές "welcome to idomeni", όπου διαμαρτυρόμασταν γι’ αυτή την εκμετάλλευση του προσφυγικού που αναζητούσαν μονάχα ευρωπαϊκά κονδύλια. 

Βρεθήκαμε και στον φράχτη του Έβρου, τότε που κάποιοι φωνάζανε πως δεν τον θέλανε και θα τον γκρεμίζανε ή ότι η φύση ανέλαβε αυτή τη δράση, όταν ο ποταμός παρέσυρε μέρος του φράχτη. Βρεθήκαμε σε κάθε άκρη και σε κάθε σύνορο της χώρας μας, να φωνάζουμε πως τα σύνορα μας πρέπει να φυλάσσονται και όχι να υποδεχόμαστε απλόχερα τις "αφίξεις", όπως τις ονομάζουν ακόμη και σήμερα κάποιοι, των παράνομων μεταναστών. Το φωνάζαμε όχι για να κάνουμε πολιτική, αλλά για να φυλάξουμε τα σύνορα και να διασφαλίσουμε την Πατρίδα μας από ξένες επιβουλές, όπως ορκιστήκαμε να πράττουμε στην επαγγελματική μας πορεία. Αυτό που επιτεύχθηκε στον Έβρο, επιβεβαιώνει αυτό που ως συνοριοφύλακες και ως συνδικαλιστικός φορέας βροντοφωνάζαμε τα τελευταία χρόνια. 

Ότι μπορούμε να διασφαλίσουμε τα σύνορα μας και να δείξουμε προς κάθε κατεύθυνση πως η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι στις ορέξεις κανενός. Πλέον η φωνή μας ακούστηκε και ίσως αυτό να ενοχλεί πιο πολύ από όλα. Η κοινωνία μας πίστεψε και μας εμπιστεύτηκε. Η Πολιτεία έκανε το χρέος της και μας παρείχε κάθε δυνατή βοήθεια. 

Εμείς αποδείξαμε ότι μπορούμε. Αυτές είναι οι αλήθειες με ντοκουμέντα, που πρέπει να γράφονται !

Πρόεδρος ΠΟΣΥΦΥ


Δείτε εδώ την αρχική ανάρτηση του Βαγγέλη Τριάντη του docomentonews.gr