Δυστυχώς, από το 2010 και μετά, με την έλευση των μνημονίων στην χώρα μας θεσπίστηκαν πολλά δυσμενή νομοσχέδια για τους εργαζόμενους.
Μεταξύ αυτών ήταν και η αλλαγή των ορίων συνταξιοδότησης για εμάς τους αστυνομικούς που πλέον καλούμαστε να υπηρετήσουμε περισσότερο από αυτό που περιμέναμε όταν εισήλθαμε στο Σώμα.
Όμως ο χρόνος είναι αδυσώπητος και δεν κάνει διακρίσεις. Επομένως, δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να εκτελούμε τα ίδια καθήκοντα όπως όταν ήμασταν 25 ή 30 χρονών. Για παράδειγμα πώς μπορεί ένας αστυνομικός 50+ να συνεχίσει να πηγαίνει βανάκι στην Ομόνοια ή να είναι επιφορτισμένος με τη φύλαξη κρατουμένων (πολλές φορές υπερβαίνοντας το οκτάωρο χωρίς αντικατάσταση) στα Δικαστήρια;
Πρέπει να υπάρξει μέριμνα από την Πολιτεία ώστε όλοι οι συνάδελφοι που βρίσκονται στην δύση της αστυνομικής τους καριέρας να προσφέρουν σε ένα εργασιακό περιβάλλον που θα τους εκθέτει όσο το δυνατόν λιγότερο. Με αυτό τον τρόπο προστατεύονται τόσο οι ίδιοι όσο και η εικόνα του Σώματος από «περιπαιχτικά» ή αλλά προσβλητικά σχόλια.
Γιατί στο κάτω – κάτω, όπως και να το κάνουμε, είναι άλλο να βλέπεις σε μεταγωγή ή σε περιπολία έναν 30άρη και άλλο έναν στα 50φεύγα.