ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΛΕΝΗ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ BORDERNEWS.GR
Όπως είναι γνωστό και μας το υπενθυμίζουν καθημερινά τα δελτία ειδήσεων, η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Κλοπές και ληστείες, εμπρησμοί, τραυματισμοί και εγκλήματα. Η πολιτεία με προγραμματισμούς, καθώς και η Δικαιοσύνη, αντί να σφίξουν κάπως τα πράγματα, τα αφήνουν χαλαρά και το βάρος μετά πέφτει στην Αστυνομία. Και παρ' ότι αυτή όπως βλέπουμε κατορθώνει πολλά, έχει να διαχειριστεί και από πάνω το θέμα της εμπορίας και της εξάπλωσης των ναρκωτικών!
Ο Έλληνας Αστυνομικός εκτός όλων των άλλων έχει να αντιμετωπίσει πολλές φορές ανθρώπους εξαρτημένους από ναρκωτικές ουσίες, όπου πολλοί από αυτούς έχουν τέτοιο βαθμό εξάρτησης, ώστε να λέμε με βεβαιότητα ότι είναι ψυχολογικά ασθενείς.
Πράγματι, ένας άνθρωπος που παίρνει ναρκωτικά αποκλίνει του φυσιολογικού δημιουργώντας προβλήματα στον εαυτό του, στην οικογένειά του, στον κοινωνικό του περίγυρο, σε άγνωστους ανθρώπους, αλλά και στις Αστυνομικές Αρχές.
Πόσος χρόνος, πόσο χρήμα, πόσες περιουσίες, αλλά κυρίως πόσες ζωές χάνονται καθημερινά από τη μάστιγα που ονομάζουμε ναρκωτικά.
Με αυτά που αναφέρουμε δεν πρωτοτυπούμε.
Πιάτσες ναρκωτικών, απλοί χρήστες, βαποράκια, καλλιεργητές, μικρέμποροι ναρκωτικών, μεγαλέμποροι ναρκωτικών και μεγάλα συμφέροντα συνιστούν ένα κύκλωμα που μεταξύ άλλων η Αστυνομία πρέπει να αντιμετωπίσει. Όπως είναι γνωστό στην Αστυνομία έχουν δημιουργηθεί Ειδικά Τμήματα Δίωξης που απασχολούνται νυχθημερόν με τα παραπάνω κυκλώματα.
Συν τοις άλλοις, η Ελλάδα λόγω συνόρων με Βαλκανικές χώρες με την Τουρκία, αλλά και με τη Βόρεια Αφρική μπορεί, δυστυχώς, να χαρακτηριστεί ως ένα ένα κέντρο διακίνησης.
Ως εδώ τα πράγματα είναι κοινότυπα και τετριμμένα.
Το ζήτημα είναι πως μπορεί η οικογένεια, το σχολείο και το κράτος να αποτρέψει τον κάθε νέο από τη χρήση και της εμπορία, αλλά και το πως το κράτος θα βοηθήσει τις Αστυνομικές Αρχές στην καταστολή του φαινομένου.
Με άλλα λόγια, η οικογένεια και το σχολείο αποτελούν το σύστημα πρόληψης, ενώ η αστυνομία και το κράτος περιορίζονται μόνο στον κατασταλτικό ρόλο.
Τί μας λένε τα παραπάνω, λοιπόν;
Ότι σε πρώτη φάση πρέπει να υπάρξει μία εκτεταμένη και εντατική εκστρατεία πρόληψης, έτσι ώστε ο κάθε νέος να καταλάβει ότι τα ναρκωτικά και ο θάνατος είναι ταυτόσημες έννοιες και απώτερος σκοπός είναι ότι πρέπει να αποτελέσουμε μια χώρα καθαρή από ναρκωτικά.
Ποτέ κανένα παιδί να μη δοκιμάσει και εθιστεί σε αυτές τις καταστροφικές ουσίες. Καμία οικογένεια και καμία δομή δεν πρέπει να επιτρέψει έστω και την απλή χρήση. Να καταλάβουμε όλοι στερεοτυπικά ότι η χρήση των ναρκωτικών είναι καταστροφική. Από την άλλη παρατηρούμε ότι υπάρχουν μεγαλέμποροι ναρκωτικών και κυκλώματα ως "Λερναία Ύδρα" που λυμαίνονται και καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές στο βωμό του κέρδους και του χρήματος. Το κράτος, λοιπόν, ας νομοθετήσει επιτέλους πιο σκληρές ποινές και όταν λέμε ισόβια για τον έμπορο να εννοούμε ισόβια.
Ο έμπορος ναρκωτικών είναι μεγαλύτερος δολοφόνος από αυτόν του κοινού ποινικού εγκλήματος. Είναι μία ιδιάζουσα περίπτωση δολοφόνου, ο οποίος έμμεσα αφαιρεί μαζικά ζωές, βυθίζοντας στην θλίψη όλους μας και πολύ περισσότερο τους πιο ευαισθητοποιημένους.
Ο Έλληνας Αστυνομικός θα μπορούσε αν πιεζόταν λιγότερο, να ασχοληθεί με άλλα πολύ πιο επείγοντα ζητήματα από το να ψάχνει πιάτσες, χρήστες και διακινητές.
Συν τοις άλλοις, πέραν του κινδύνου του πράγματος - διότι οι έμποροι ουσιών είναι και αδίστακτοι - οι άνδρες της Δίωξης Ναρκωτικών φθείρονται και ψυχολογικά.
Άραγε, πόσο άσχημα μπορεί να αισθάνεται ένας αστυνομικός που συλλαμβάνει έναν άρρωστο σωματικά και ψυχολογικά συνάνθρωπό του, να τον οδηγήσει στα κρατητήρια για ένα έγκλημα που, ενδεχομένως, να φταίμε όλοι μας;
bordernews.gr