Τότε που πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες έφθασαν στην Ελλάδα και από εκεί διοχετεύθηκαν στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Γνωστά τα ολέθρια λάθη και παρέλκει να τα επαναλαμβάνουμε. Η αλήθεια είναι ότι μόνο τον τελευταίο χρόνο η χώρα κατάφερε να στείλει ένα διαφορετικό μήνυμα ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης.
Η φύλαξη των συνόρων και η μείωση των ροών σε ποσοστά άνω του 80% είναι πια γεγονός και αναγνωρίζεται από όλους.
Μετά τα γεγονότα στον Έβρο, η εργαλειοποίηση προσφύγων και μεταναστών από την Τουρκία δεν αμφισβητείται από κανέναν.
Τα πράγματα είναι πλέον ξεκάθαρα: επειδή μεταναστευτική πολιτική μόνο με αφίξεις δεν γίνεται, επειδή η μεταναστευτική πολιτική είναι αναγκαίο να περιλαμβάνει και απελάσεις – επιστροφές, επειδή είναι σημαντικό να υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ προσφύγων και μεταναστών, στη χώρα μπορούν να παραμένουν μόνο όσοι δικαιούνται. Όσοι δεν δικαιούνται, πρέπει να φύγουν.
Αυτοί που δικαιούνται να βρίσκονται στη χώρα είναι όσοι καλύπτονται από την Σύμβαση της Γενεύης (φέτος συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από την υπογραφή της, στις 20 Ιουνίου 1951) την οποία η Ελλάδα κύρωσε το 1959, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Με λίγα λόγια, στη χώρα δικαιούνται να βρίσκονται μόνο εκείνοι στους οποίους η Ελλάδα προσφέρει την διεθνή προστασία και αυτό για όσο διάστημα διαρκούν οι έκτακτες συνθήκες στις δικές τους πατρίδες. Το άσυλο δεν δίνεται εφάπαξ, αλλά επανεξετάζεται.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι πώς θα γίνουν οι επιστροφές. Έχει αποδειχθεί πως καμιά χώρα δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνη της – πόσο μάλλον η Ελλάδα, αφού η Τουρκία δεν εφαρμόζει καμιά διμερή συμφωνία, ούτε την Κοινή Δήλωση ΕΕ – Τουρκίας, ενώ εδώ και πάνω από ένα χρόνο κωφεύει με πρόσχημα την πανδημία.
Αυτό που απαιτείται τώρα είναι ένα κοινό ευρωπαϊκό σύστημα επιστροφών. Μόνο έτσι θα μπορούμε να βοηθούμε αυτούς που πραγματικά έχουν την ανάγκη μας. Είναι άνθρωποι θύματα πολέμου και διώξεων, που αδικούνται όταν επικρατεί ένα γενικό χάος.
Και οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να ζουν με αξιοπρέπεια στη χώρα μας χωρίς να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια αφορούν μόνο τους αιτούντες, ενώ η διαβίωση των δικαιούχων περνά στα κράτη που τους παρέχουν την διεθνή προστασία.
Ο στόχος, λοιπόν, είναι τριπλός: Φύλαξη συνόρων, επιστροφές και ένταξη για όσους δικαιούνται να βρίσκονται στη χώρα.
Η διαδικασία της Ένταξης είναι μια πολύ σοβαρή διαδικασία που υπάρχει σε όλες τις χώρες. Για την Ελλάδα είναι υπαρξιακή. Περιλαμβάνει την παροχή χρήσιμων γνώσεων ελληνομάθειας και ενίσχυσης δεξιοτήτων, ώστε και ο κρατικός κορβανάς να μην επιβαρύνεται και οι μετεγκαταστάσεις σε άλλες χώρες να διευκολύνονται.
Τώρα που οι ροές έχουν μειωθεί είναι η κατάλληλη ώρα για να εφαρμόσουμε τη Νέα Εθνική Στρατηγική για την Ένταξη, που πλέον θα περιλαμβάνει και εξοικείωση με τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, τους δημοκρατικούς θεσμούς, το Κράτος Δικαίου, την ισότητα των φύλων και την αποτροπή κάθε μορφής βίας και του τράφικινγκ.
Μόνο έτσι θα απαλλαγούμε τελειωτικά από το φάντασμα του 2015…
*Η Σοφία Βούλτεψη είναι Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών με τη ΝΔ, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
Πηγή topontiki.gr